នៅក្នុងរជ្ជកាលព្រះចៅអធិរាជវៀតណាម ម៉ិញ ម៉ាង (182០-1841)
ការត្រួតត្រារបស់វៀតណាមមានភាពកាចសាហាវ និងឃោរឃៅជាទីបំផុត។
ចាប់ពីសម័យនោះមក ជនជាតិខ្មែរតែងតែនិយាយរំលឹករឿង (កំពប់តែអុង)
ជាប់ជាប្រចាំរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ នៅសម័យនោះ
ពួកទាហានព្រះចៅអធិរាជវៀតណាមកប់ខ្មែរដែលប្រឆាំងនិងពួកគេទាំង
រស់ ដោយទុកតែក្បាលអោយផុតពីដីធ្វើជាមុមចង្ក្រានដាំតែ។
នៅពេលដែលអ្នកជាប់ទោសនោះខំរើបម្រាស់ដោយក្ដៅឈឺផ្សាខ្លាំង
ដោយសារដុតទាំងរស់ ពួកវៀតណាមស្រែកគំរាមថា
(ប្រយ័ត្នកំពប់តែអុង)។ ពាក្យតែអុងនេះនៅក្នុងភាសាវៀតណាម
មានន័យថា តែលោកធំ។ ទោះជាជនជាតិខ្មែរមានឋានៈ វណ្ណៈណា ចាស់ឬក្មេង
មានអាយុប៉ុន្មានក៏ដោយ
គេនិយាយរឿងនេះគ្រប់ៗគ្នាដែលជាអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ជូរចត់
និងខ្លោចផ្សារជាទីបំផុត។ ព្រះចៅ ម៉ិញ ម៉ាង
បញ្ជាអោយដូរឈ្មោះខេត្ដខ្មែរទាំងឡាយ ដាក់ទៅជាឈ្មោះវៀតណាមវិញ។
មានជនជាតិវៀតណាមម្នាក់ៗនៅត្រួតត្រាមើលលើអភិបាលខែត្រខ្មែរនិមួយ
ៗ។
វៀតណាមបង្ខំអោយរដ្ឋបាលខ្មែរយកភាសាវៀតណាមមកប្រើ។ពួក
ឧត្ដមសេនីយ៍វៀតណាមធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដល់ព្រះសង្ឃខ្មែរ
ព្រោះគេសង្ស័យថា ព្រះសង្ឃខ្មែរនោះមានគំនិតជាតិនិយម។
ពួកគេវាយបំផ្លាញព្រះពុទ្ធបដិមា និងចេតិយទាំងឡាយចោល។
គ្រានោះឧត្ដមសេនីយ៍វៀតណាមឈ្មោះ ទ្រឿង ម៉ិញយ៉ាង ដឹកនាំ
និងត្រួតត្រាលើប្រទេសខ្មែរ។
ការផ្លាស់ប្ដូរគ្នាគ្រប់គ្រងម្ដងពីសៀម និងម្ដងពីវៀតណាមនេះ
មានរយៈពេលជាច្រើនសតវត្ស។ ដោយសារតែមានហេតុការណ៍ខ្លះ
ដោយសៀមជាប់ដៃធ្វើសង្គ្រាមយូរអង្វែងជាមួយភូមា
ហើយវៀតណាមមានការរំខានខ្លះៗពីអ្នកបះបោលផ្ទៃក្នុងរបស់ខ្លួន
ទើបរារាំងប្រទេសខ្លាំងទាំងពីរនេះ
មិនអាចលេបត្របាក់ប្រទេសខ្មែរទាំងមូលបាន…។
ព្រះបាទអង្គអេង (១៧៧៩-១៧៩៦)
ប៉ុន្ដែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលស្ដេចអង្គអេង
ឡើងសោយរាជ្យនៅឆ្នាំ១៧៧៩ ប្រទេសខ្មែរបានក្លាយជាអាណាចក្ររណបគេ
គឺត្រូវរណបទាំងប្រទេសសៀម និងវៀតណាមក្នុងពេលតែមួយ។ ស្ដេច អង្គអេង
ត្រូវបានរាជាភិសេកនៅទីក្រុងបាងកកដែលជារាជធានីថ្មីរបស់សៀម
ដែលពេលនោះត្រូវបានកងទ័ពសៀមលើកបន្ដុបអោយគ្រងរាជ្យ។ ព្រះអង្គអេង
ឡើងគ្រងរាជ្យនៅព្រះជន្ម៧វស្សា
គឺមានវ័យក្មេងខ្ចីបំផុតដែលមិនមានបទពិសោធន៍
ហើយមិនដឹងកិច្ចការរាក់ជ្រៅ ក្នុងការគ្រប់គ្រងព្រះនគរឡើយ។
ព្រះអង្គអេង
អភិសេកឡើងសោយរាជ្យពេញលក្ខណៈក្នុងព្រះជន្ម២២វស្សានៅទីក្រុងបាងកក
។
នៅពេលព្រះអង្គអេងសោយទីវង្គតនៅឆ្នាំ១៧៩៦
បុត្រារបស់ព្រះអង្គនៅក្មេងៗពេក មិនអាចសោយរាជ្យបន្ដបាន។
មន្ដ្រីខ្មែរគឺ ចៅហ្វា ប៉ុក
ដែលស្និទ្ធនិងសៀមបានទទួលមើលខុសត្រូវកិច្ចការរដ្ឋ ពីឆ្នាំ១៧៩៦
ដល់ឆ្នាំ ១៨០៥។នៅក្នុងរជ្ជកាលស្ដេចអង្គអេង ទឹកដីបាត់ដំបង មហានគរ
ចុងកាល ធ្លាក់ទៅក្នុងអំណាចសៀមនៅឆ្នាំ១៧៩៥
បណ្ដាលមកពីមន្ដ្រីខ្មែរដែលស្និទ្ធនិងសៀម
ចង់បំពេញចិត្ដចៅហ្វាយសៀម
បានញុះញង់ស្ដេចសៀមអោយទារសគុណក្នុងការចិញ្ចឹមព្រះអង្គអេង។
ស្ដេចអង្គច័ន្ទទី២ (១៨០៦-១៨០៤)
៥០ឆ្នាំក្រោយមក ស្ដេចអង្គច័ន្ទទី២
បានស្នើសុំអោយវៀតណាមជួយបង្ក្រាបកំលាំងបះបោរដែលបង្កឡើងដោយ
បងប្អូនប្រុសទាំងពីររបស់ព្រះអង្គដែលបានរៀបចំផែនការដណ្ដើម
រាជបល្ល័ង្ក។ នៅពេលដែលអង្គចន្ទសោយទីវង្គតដោយអាថ៌កំបាំងទៅ
ពួកវៀតណាមបានលើកបន្ដុបមហាក្សត្រមួយអង្គដែលគ្មានអំណាចអោយឡើង
សោយរាជ្យ ហើយបានត្រួតត្រាប្រទេសខ្មែរ។នៅរជ្ជកាលព្រះអង្គច័ន្ទទី២
ខ្មែរត្រូវលើកសួយសារអាការទៅថ្វាយស្ដេចសៀមផង
និងស្ដេចវៀតណាមផង។
សួយសារអាករដែលបញ្ជូនទៅវៀតណាម រួមមាន ដំរីឈ្មោលកំពស់៥ហត្ថ
កុយរមាសពីរ ភ្លុកដំរីបីគូរ ក្រវ៉ាញ ក្រមួញម្រ័ក្សណ៍…។
ក្នុងរជ្ជកាលនេះដែរ វៀតណាមបានកេណ្ឌខ្មែរអោយជីកព្រែកវិញតេ
ប្រវែង៥៣គម និងព្រែកវិញអាន ប្រវែង១៤គម នៅកម្ពុជាក្រោម។
ព្រះបាទអង្គឌួង (១៨៤០-១៨៥៩)
នៅឆ្នាំ១៨៤៩ ប្រជាជនខ្មែរបះបោរប្រឆាំងនិងឧត្ដមសេនីយ៍
និងមន្ដ្រីវៀតណាមដែលប្រមាថមើលវាយខ្មែរហួសហេតុនេះ។
ប្រទេសសៀមបញ្ជូនកងទ័ពមកជួយខ្មែរ
តែគ្មានកងទ័ពណាទទួលជ័យជំនះពិតប្រកដទេ។ ដូចនេះនៅពេលនោះ
ព្រះចៅប្រទេសសៀម និងព្រះចៅប្រទេសវៀតណាម
មូលមតិគ្នាអភិសេកព្រះបាទអង្គឌួង ធ្វើជាព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ។
តាមកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងសៀម និងវៀតណាមនោះ
ប្រទេសទាំងពីរត្រួតត្រាលើប្រទេសខ្មែរ
និងបញ្ជាក់ថាទឹកដីដែលប្រទេសទាំងពីរលេបយកបានក្នុងរវាង៥០ឆ្នាំ
មុននេះ ជាកម្មសិទ្ធរបស់គេរៀងៗខ្លួន។ នៅឆ្នាំ១៨៤៨
ស្ដេចអង្គឌួងបានវិលត្រលប់មកពីការនិរទ្ទេសនៅក្រុងបាងកក
ដោយមានការជួយពីកងទ័ពសៀម បានរឹបអូសយករាជបល្ល័ង្ក
ហើយបានស្ដារភាពមិនសុខស្រួលរបស់កម្ពុជាឡើងវិញ
ដោយត្រូវផ្ដល់ភក្ដីភាពចំពោះប្រទេសជិតខាងដ៏ខ្លាំងទាំងពីររបស់
ខ្លួនបន្ដទៀត…។
សៀមបានផ្ញើលិខិតសុំអោយមានការទទួលស្គាលថា ខេត្ដម្លូរព្រៃ
និងទន្លេពៅ ជារបស់សៀម។ ព្រះអង្គឌួងទ្រង់ព្រះលិខិតតបវិញថា
*ខ្ញុំមិនអោយអ្វីទាំងអស់ទៅប្រទេសសៀមឡើយ
តែដោយសារពេលនេះសៀមមានកំលាំងខ្លាំងក្លាជាង
សៀមអាចបន្ដកាន់កាប់ជាបណ្ដោះអាសន្ននូវអ្វីៗដែលខ្លួនបានរឹបអូសយក
ពីកម្ពុជា*។
គួរគប្បីជ្រាបថា នៅពេលឡើងសោយរាជ្យ ព្រះអង្គឌួង
ទ្រង់តូចព្រះទ័យខ្លាំងណាស់ចំពោះការបាត់បង់ទឹកដីជាច្រើនដែល
ត្រូវវៀតណាម និងសៀមយកដោយខុសច្បាប់។ នៅឆ្នាំ១៨៥៤
ដោយអត់ទ្រាំពុំបាននិងអំពើរំលោភទន្ទ្រានយកទឹកដីពីសំណាក់ជនជាតិ
វៀតណាមដែលរស់នៅកម្ពុជាក្រោម ព្រះអង្គឌួងទ្រង់បានសម្រេចព្រះទ័យថា
ត្រូវតែសុំជំនួយ និងការការពារពីមហាអំណាចអឺរ៉ុបណាមួយ។
ព្រះអង្គក៏បានបញ្ជូនសារលិខិតជាសម្ងាត់ទៅថ្វាយព្រះចៅ
ណាប៉ូឡេអុងទី៣ នៃប្រទេសបារាំង អោយជួយប្រទេសព្រះអង្គ
ដោយនាំយកសួយសារអាករទៅជាមួយផង គឺមានកុយរមាសបួន
ជ័ររង្គ៣០០គ.ក្រ ស្ករអំពៅ៣០០គ.ក្រ និងម្រេច៣០០គ.ក្រ ។
តែកិច្ចការនេះមិនបានសម្រេចដូចបំណងឡើយ
ដោយសារប្រទេសបារាំងពុំមានឆ្លើយតបអ្វីសោះឡើយ។
ដកស្រង់ពីសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់លោក នួន សុធិមន្ត
Powered by Blogger.